มานุษ, มานุษย- หมายถึง [มานุด, มานุดสะยะ-] น. คน, เพศคน. ว. เกี่ยวกับคน, ของคน. (ส.).
[มานุดสะยะ-, มานุด-] น. วิชาว่าด้วยเรื่องตัวคน และสิ่งที่คนสร้างขึ้น.(อ. anthropology).
[-โนด] ว. มโนชญ์, เป็นที่พอใจ, งาม. (ส.).
น. บริเวณที่ลุ่มกว้างใหญ่ซึ่งอาจมีน้ำขังหรือไม่มีก็ได้.
[-ปะกะ] น. ผู้ก่อสร้าง. (ป.).
(แบบ) น. แสงจันทร์ เช่น มาพ่างมาภาเป็น ปิ่นแก้ว. (ยวนพ่าย).(ป. มา ว่า พระจันทร์ + อาภา ว่า แสงสว่าง).
น. อวัยวะภายในร่างกายริมกระเพาะอาหารข้างซ้าย มีหน้าที่ทําลายเม็ดเลือดแดง สร้างเม็ดนํ้าเหลืองและสร้างภูมิคุ้มกันของร่างกาย.
ก. ตวง, นับ. (ป.).